In mijn vorige blog gaf ik al aan dat Lauren sinds dit schooljaar naar school gaat. Ze vindt het fantastisch en geniet iedere dag ogenschijnlijk veel van deze nieuwe fase en haar nieuwe schoolleventje. Het is prachtig om te zien hoe gewend ze al is aan haar nieuwe ritme en hoe makkelijk ze haar rol van schoolgaande kleuter invulling geeft. Ik daarentegen ben nog heel vaak zoekende en zou echt willen dat er een handleiding zou zijn voor moeders zoals ik. Een handleiding waarin staat waar ik rekening mee moet houden, wat ik kan verwachten en hoe het wereldje van ‘schoolpleinmoeders’ werkt…

De voorbereidende fase

Los van het feit dat ik vooral gespannen was over het feit hoe Lauren het zou gaan doen als schoolgaand kleutertje, kwam ik er tijdens de voorbereidende fase achter dat er ook best wat praktische zaken geregeld moesten worden. Lauren blijft een aantal keer per week over op school en gaat op die dagen ook na school naar de BSO. Zo gingen we dus op zoek naar een geschikte broodtrommel met beker (die vooral niet lekt…), moesten er naamlabels aangeschaft worden, werd er een nieuwe rugzak uitgekozen en moesten er gymschoenen gekocht worden.

Zo stonden we dus het laatste weekend voor school startte met nog zo’n 385 andere gezinnen (waarschijnlijk óf ook ‘nieuwe’ schoolouders óf ouders die een beetje laat hadden ontdekt dat de oude gymschoenen te klein waren geworden) te staren naar het rek waarvan de Decathlon pretendeert dat het gymschoenen zijn voor school. Er heerste een beetje een graaicultuur die me deed denken aan de Dol Dwaze Dagen van de Bijenkorf. Net op het moment dat ik een, naar mijn idee, mooi paartje in zachte kleuren had gevonden, stond mijn kleuter samen met haar vader van oor tot oor grijnzend naast me. Aan haar voeten een maatje 28, fluor roze met blauw. “Mooi he, mama?” Euuhh, oké. Let it gooo …..

Waar is die handleiding?  

De dagen voorafgaand aan die eerste schoolweek kwam er als nieuwbakken schoolmama veel op me af. Hoe zit het met dat fruit en aan wie moet ik dat betalen? Waar laat ik haar beker melk? En blijft haar broodtrommel gewoon in haar tas? Moet ze die dan zelf pakken en wie gaat haar helpen met het opendraaien van die beker? Hoe kan ik even iets overleggen met de overblijfjuffen? Want mag dat koekje in die trommel nou juist of wel of niet? Graag wilde ik Lauren voorbereiden en geruststellen over hoe bepaalde dingen zouden gaan. Maar hoe kon ik dat uitleggen als ik het zelf niet eens wist? Deze wereld was zo totaal nieuw voor me!

En toen stond ik ineens tussen de andere moeders. En kreeg ik hetzelfde buikgevoel als toen ik naar de brugklas ging. Ik vond het de eerste periode zwaar ongemakkelijk kan ik je zeggen. Ik kende de kindjes uit haar klas nog niet eens, laat staan de ouders…..

Afspreken voor speeldates

De eerste periode was het ophalen na school heerlijk. Omdat ze twee keer per week na school met de BSO meegaat, waren de keren dat ik haar kwam ophalen fantastisch! Ze rende naar me toe en gaf me een heel dikke knuffel. Ze liet me meteen zien wat ze geknutseld had en wat er allemaal in haar tasje zat.

Nu zijn we inmiddels een paar maanden verder en voelt het alsof we heel langzaam en stilzwijgend naar de volgende klasse zijn gepromoveerd. De klasse waar speeldates heel normaal zijn en waar de spelers in het veld ook wat ‘harder’ zijn. Voor mijn ogen wordt er zwaar onderhandeld waar er gespeeld gaat worden. En wanneer je niet kan of wilt, word je zonder gêne de rug toegekeerd en ingeruild voor iemand anders. Menig volwassene zou zich zwaar afgewezen voelen, maar bij deze kleutertjes is het gewoon dagelijkse realiteit.

Lauren begint zich langzaamaan in dat ‘afspreek-wereldje’ te begeven. Maar toch gaat er ook nog veel langs haar heen (en dat vind ik helemaal niet zo heel erg…). Twee weken geleden op woensdagmiddag was ‘onze’ vuurdoop en kwam er een vriendinnetje van school spelen. Ik schrijf ‘onze’ want laten we wel wezen, ik zit ook ineens met een wildvreemde kleuter aan mijn tafel. Gelukkig hebben die meiden samen heel leuk gespeeld. Ik vrees dan ook dat ik Lauren in de toekomst vaker zal moeten delen op woensdagmiddag. En ook al vind ik het heerlijk om haar een hele middag, zoals vroeger, voor mij alleen te hebben, het is ook wel een heel fijn gevoel om te zien dat je schoolgaande kleuter haar eigen vriendjes maakt….